Diarrhea

Diarrhea(اسهال)

• What is diarrhea?
• What causes diarrhea?
• What are the symptoms?
• Diarrhea in Children
• What is dehydration?
• When should a doctor be consulted?
• What tests might the doctor do?
• What is the treatment?
• Preventing traveler's diarrhea
• Points to Remember
• Hope Through Research
• For More Information

What is diarrhea?

Diarrhea—loose, watery stools occurring more than three times in one day—is a common problem that usually lasts a day or two and goes away on its own without any special treatment. However, prolonged diarrhea can be a sign of other problems. People with diarrhea may pass more than a quart of stool a day.

Diarrhea can cause dehydration, which means the body lacks enough fluid to function properly. Dehydration is particularly dangerous in children and the elderly, and it must be treated promptly to avoid serious health problems.

People of all ages can get diarrhea. The average adult has a bout of diarrhea about four times a year.

What causes diarrhea?

Diarrhea may be caused by a temporary problem, like an infection, or a chronic problem, like an intestinal disease. A few of the more common causes of diarrhea are

• Bacterial infections. Several types of bacteria, consumed through contaminated food or water, can cause diarrhea. Common culprits include Campylobacter, Salmonella, Shigella, and Escherichia coli.
• Viral infections. Many viruses cause diarrhea, including rotavirus, Norwalk virus, cytomegalovirus, herpes simplex virus, and viral hepatitis.
• Food intolerances. Some people are unable to digest some component of food, such as lactose, the sugar found in milk.
• Parasites. Parasites can enter the body through food or water and settle in the digestive system. Parasites that cause diarrhea include Giardia lamblia, Entamoeba histolytica, and Cryptosporidium.
• Reaction to medicines, such as antibiotics, blood pressure medications, and antacids containing magnesium.
• Intestinal diseases, like inflammatory bowel disease or celiac disease.
• Functional bowel disorders, such as irritable bowel syndrome, in which the intestines do not work normally.

Some people develop diarrhea after stomach surgery or removal of the gallbladder. The reason may be a change in how quickly food moves through the digestive system after stomach surgery or an increase in bile in the colon that can occur after gallbladder surgery.

In many cases, the cause of diarrhea cannot be found. As long as diarrhea goes away on its own, an extensive search for the cause is not usually necessary.

People who visit foreign countries are at risk for traveler's diarrhea, which is caused by eating food or drinking water contaminated with bacteria, viruses, or, sometimes, parasites. Traveler's diarrhea is a particular problem for people visiting developing countries. Visitors to the United States, Canada, most European countries, Japan, Australia, and New Zealand do not face much risk for traveler's diarrhea.

What are the symptoms?

Diarrhea may be accompanied by cramping abdominal pain, bloating, nausea, or an urgent need to use the bathroom. Depending on the cause, a person may have a fever or bloody stools.

Diarrhea can be either acute (short-term) or chronic (long-term). The acute form, which lasts less than 4 weeks, is usually related to a bacterial, viral, or parasitic infection. Chronic diarrhea lasts more than 4 weeks and is usually related to functional disorders like irritable bowel syndrome or inflammatory bowel diseases like celiac disease.

Diarrhea in Children:

Children can have acute or chronic forms of diarrhea. Causes include bacteria, viruses, parasites, medications, functional disorders, and food sensitivities. Infection with the rotavirus is the most common cause of acute childhood diarrhea. Rotavirus diarrhea usually resolves in 3 to 9 days.

Medications to treat diarrhea in adults can be dangerous to children and should be given only under a doctor's guidance.

Diarrhea can be dangerous in newborns and infants. In small children, severe diarrhea lasting just a day or two can lead to dehydration. Because a child can die from dehydration within a few days, the main treatment for diarrhea in children is rehydration.

Take your child to the doctor if any of the following symptoms appear:

• stools containing blood or pus, or black stools
• temperature above 101.4 degrees Fahrenheit
• no improvement after 24 hours
• signs of dehydration (see below)

What is dehydration?

General signs of dehydration include

• thirst
• less frequent urination
• dry skin
• fatigue
• light-headedness
• dark colored urine

Signs of dehydration in children include

• dry mouth and tongue
• no tears when crying
• no wet diapers for 3 hours or more
• sunken abdomen, eyes, or cheeks
• high fever
• listlessness or irritability
• skin that does not flatten when pinched and released

If you suspect that you or your child is dehydrated, call the doctor immediately. Severe dehydration may require hospitalization.

When should a doctor be consulted?

Although usually not harmful, diarrhea can become dangerous or signal a more serious problem. You should see the doctor if any of the following is true:

• You have diarrhea for more than 3 days.
• You have severe pain in the abdomen or rectum.
• You have a fever of 102 degrees Fahrenheit or higher.
• You see blood in your stool or have black, tarry stools.
• You have signs of dehydration.

If your child has diarrhea, do not hesitate to call the doctor for advice. Diarrhea can be dangerous in children if too much fluid is lost and not replaced quickly.

What tests might the doctor do?

Diagnostic tests to find the cause of diarrhea include the following:

• Medical history and physical examination. The doctor will need to know about your eating habits and medication use and will examine you for signs of illness.
• Stool culture. Lab technicians analyze a sample of stool to check for bacteria, parasites, or other signs of disease or infection.
• Blood tests. Blood tests can be helpful in ruling out certain diseases.
• Fasting tests. To find out if a food intolerance or allergy is causing the diarrhea, the doctor may ask you to avoid lactose (found in milk products), carbohydrates, wheat, or other foods to see whether the diarrhea responds to a change in diet.
• Sigmoidoscopy. For this test, the doctor uses a special instrument to look at the inside of the rectum and lower part of the colon.
• Colonoscopy. This test is similar to sigmoidoscopy, but the doctor looks at the entire colon.

What is the treatment?

In most cases, replacing lost fluid to prevent dehydration is the only treatment necessary.  Medicines that stop diarrhea may be helpful in some cases, but they are not recommended for people whose diarrhea is caused by a bacterial infection or parasite—stopping the diarrhea traps the organism in the intestines, prolonging the problem. Instead, doctors usually prescribe antibiotics. Viral causes are either treated with medication or left to run their course, depending on the severity and type of the virus.

Preventing Dehydration:

Dehydration occurs when the body has lost too much fluid and electrolytes (the salts potassium and sodium). The fluid and electrolytes lost during diarrhea need to be replaced promptly—the body cannot function properly without them. Dehydration is particularly dangerous for children, who can die from it within a matter of days.

Although water is extremely important in preventing dehydration, it does not contain electrolytes. To maintain electrolyte levels, you could have broth or soups, which contain sodium, and fruit juices, soft fruits, or vegetables, which contain potassium.

For children, doctors often recommend a special rehydration solution that contains the nutrients they need. You can buy this solution in the grocery store without a prescription. Examples include Pedialyte, Ceralyte, and Infalyte.

Tips About Food:

Until diarrhea subsides, try to avoid milk products and foods that are greasy, high-fiber, or very sweet. These foods tend to aggravate diarrhea.

As you improve, you can add soft, bland foods to your diet, including bananas, plain rice, boiled potatoes, toast, crackers, cooked carrots, and baked chicken without the skin or fat. For children, the pediatrician may recommend what is called the BRAT diet: bananas, rice, applesauce, and toast.

Preventing Traveler's Diarrhea:

Traveler's diarrhea happens when you consume food or water contaminated with bacteria, viruses, or parasites. You can take the following precautions to prevent traveler's diarrhea when you go abroad:

• Do not drink any tap water, not even when brushing your teeth.
• Do not drink unpasteurized milk or dairy products.
• Do not use ice made from tap water.
• Avoid all raw fruits and vegetables (including lettuce and fruit salad) unless they can be peeled and you peel them yourself.
• Do not eat raw or rare meat and fish.
• Do not eat meat or shellfish that is not hot when served to you.
• Do not eat food from street vendors.

You can safely drink bottled water (if you are the one to break the seal), carbonated soft drinks, and hot drinks like coffee or tea.

Depending on where you are going and how long you are staying, your doctor may recommend that you take antibiotics before leaving to protect you from possible infection.

Hope Through Research:

NIDDK's Division of Digestive Diseases and Nutrition supports basic and clinical research into gastrointestinal conditions, including diarrhea. Among other areas, researchers are studying how the processes of absorption and secretion in the digestive tract affect the content and consistency of stool, the mechanisms by which E. coli infection causes diarrhea, and chemical compounds that may be useful in treating diarrhea.

Points to Remember:

• Diarrhea is a common problem that usually resolves on its own.
• Diarrhea is dangerous if a person becomes dehydrated.
• Causes include viral, bacterial, or parasitic infections; food intolerance; reactions to medicine; intestinal diseases; and functional bowel disorders.
• Treatment involves replacing lost fluids and electrolytes. Depending on the cause of the problem, a person might also need medication to stop the diarrhea or treat an infection. Children may need an oral rehydration solution to replace lost fluids and electrolytes.
• Call the doctor if a person with diarrhea has severe pain in the abdomen or rectum, a fever of 102 degrees Fahrenheit or higher, blood in the stool, signs of dehydration, or diarrhea for more than 3 days.

تب تیفویید

تب تیفویید

امروزه تب تیفویید در کشورهای صنعتی نادر است هرچند در کشورهای در حال توسعه یک مشکل جدی و تهدید کننده حیات محسوب می گردد. تب تیفویید از طریق غذا و آب آلوده و تماس نزدیک با افراد آلوده منتقل می گردد. علائم و نشانه ها اغلب شامل تب بالا، سردرد، درد شکم، یبوست یا اسهال می باشد. در بیماران بدحال ممکن است اختلالات فکری مغزی، شوک و خونریزی روده ای را تجربه نمایند.تب تیفوئید دارای مشکلات مشابه تب مالت است اما به صورت خفیف تر ظاهر می گردد. 

·     علائم و نشانه ها

هنگامی که بیمار با آنتی بیوتیک درمان می شود اکثر افراد طی چند هفته بهبود می یابند، اگر چه درصد کمی از افراد پیر و مبتلایان به بیماریهای مزمن، در اثر عوارض بیماری می میرند و تعداد کمی از افرادحامل باکتری هستند و دیگران را آلوده می نمایند، حتی هنگامی که ظاهراً سالم به نظر می رسند. واکسن تب تیفویید در دسترس است اما دارای کارایی نسبی در پیشگیری و درمان تب تیفویید می باشد. 

واکسن برای افرادی که در معرض بیماری قرار داشته و یا قصد سفر به مناطقی که تب تیفویید شایع است را دارند در نظر گرفته می شود. برای بیماری شبه تیفوئید واکسن موجود نیست.

اگر چه گاهی اوقات کودکان مبتلا سریعاً و ناگهانی بیمار می شوند، علائم و نشانه ها اغلب به تدریج و طی 3-1 هفته بعد از آلودگی ظاهر می شوند. در برخی موارد فرد بعد از 2 ماه آلودگی بیمار می گردد. دوره نهفتگی تب شبه تیفوئید معمولاً کوتاهتر و در حدود 10-1 روز می باشد.

   -  تب حدود 40-39 درجه سانتی گراد

-      سردرد

-     ضعف و خستگی 

   _  گلو درد 

 _   درد شکم

_  اسهال و یبوست در کودکان دیده شده و بیشتر اسهال در بالغین بیشتر از یبوست تظاهر می یابد.

در طی هفته دوم ، یک لکه پوستی کوچک ، مسطح و نقاط قرمز رنگ پوستی در ناحیه قفسه سینه و بالای شکم ظاهر می شود. این لکه پوستی موقتی است و بعد از 4-3 روز ناپدید می شود. در صورت عدم درمان تب تیفویید، فرد وارد مرحله دوم بیماری شده و یک بیماری سخت را تجربه
می نماید. تب بالا باقی می ماند و اسهال با رنگ و قوام شبیه سوپ نخود و یا یبوست شدید حاصل می شود.

در این مرحله وزن فرد کاهش یافته و ممکن است شکم کاملاً نفخ کند. در هفته سوم ، علائم اغتشاش ذهنی، خستگی و چشمان نیمه باز بروز نموده و فرد وارد مرحله تب تیفویید می شود. عوارض تهدید کننده حیات اغلب در این زمان رخ می دهند. در هفته چهارم  علائم به آهستگی بهبود می یابد. درجه حرارات بدن طی 10-7 روز به تدریج به حالت طبیعی بازمی گردد. اما علائم و
نشانه های بیماری ممکن است دو هفته بعد از کاهش تب دوباره ظاهر می شود.

به دلایل نامشخص ممکن است در صورت درمان آنتی  بیوتیکی در ابتدای سیر بیماری ، علائم و نشانه ها مجدداً ظاهر  شود.

تب شبه تیفوئید دارای علائم و نشانه های مشابه ولی خفیف تر از تب تیفویید می باشد. عوارض شدید نیستند و معمولاً بهبودی سریعاً حاصل می شود.

   علت:

علت بیماری – تهاجم باکتری سالمونلاتیفی است که تا قرن نوزدهم شناخته نشده بود. یک باکتری دیگر به نام سالمونلا پاراتیفی است که عامل بیماری تب شبه تیفویید می باشد. باکتری دوم نقشی در ایجاد بیماری سالمونلوزیس ( دیگر عفونت روده ای شدید ) ندارد.

در جوامع پیشرفته بیشتر موارد بیماری در نتیجه نوشیدن آب آلوده و بهداشت ضعیف
می باشد.

بیشتر موارد ابتلا در کشورهای صنعتی به واسطه مسافرت های خارجی بوده و از طریق دهانی – مدفوعی به دیگران انتشار می یابد . باکتری سالمونلاتیفی و پاراتیفی از طریق مدفوع و ادرار افراد آلوده منتشر می شوند.

حتی بعد از درمان آنتی بیوتیکی در تعداد کمی از افراد، باکتری روده ای و کیسه صفرا برای سال ها باقی می ماند. این افراد حامل مزمن بیماری هستند و باعث آلودگی دیگران می گردند. این در حالی است که در افراد ناقل هیچ نشانه و علامتی از بیماری وجود ندارد.

      فاکتور خطر:

تب تیفویید به عنوان  یک بیماری شدید تهدید کننده حیات در جهان پیشرفته، سالانه 12 میلیون نفر را مبتلا می نماید. این بیماری در هند، جنوب آسیا ، آفریقا ، آمریکای جنوبی و کشورهای آسیای میانه نظیر تاجیکستان و ازبکستان دیده می شود.

بیماری بیشتر در کودکان 12-5 سال رخ می دهد. اما این گروه سنی نسبت به بالغین علائم خفیف تر و عوارض کمتری را بروز می دهند. گروه های پر خطر عبارتند از :

-                     کار یا مسافرت در مناطقی که تب تیفویید شایع است.

-                     تماس نزدیک با افراد آلوده به بیماری

- مصرف داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی نظیر کورتیکو استروئیدها و بیماری هایی نظیر ایدز.

-                     نوشیدن آب محتوی باکتری سالمونلاتیفی

غربالگری و تشخیص:

بیماری بر اساس علائم و نشانه های بیماری و تاریخچه مسافرت تشخیص داده می شود. اما تشخیص قطعی از طریق تشخیص باکتری در کشت خون  و دیگر مایعات و بافت های بدن صورت می گیرد.

برای کشت، یک نمونه کوچک خون، مدفوع، ادرار و مغز استخوان درمحیط کشت قرار داده
می شود. بعد از 72-48 ساعت محیط کشت را در زیر میکروسکوپ بررسی می نمایند.
حساس ترین تست تشخیصی باکتری سالمونلاتیفی کشت مغز استخوان می باشد.

دیگر آزمایشات عبارتند از :

-                     ELISA: در این تست خونی آنتی ژن های مخصوص باکتری تیفوئید شناسائی
می شوند. یک آنتی ژن به هر ماده ای نظیر ویروس، باکتری، سم، پروتئین خارجی اطلاق
می شود که پاسخ سیستم ایمنی انسان را برمی انگیزد.

-                     مطالعه فلورسنت آنتی بادی ( پادتن ): در این تست آنتی بادی سالمونلاتیفی شناسایی می شود. هر آنتی بادی اختصاصی و بی نظیر است و بدن را فقط در برابر یک آنتی ژن محافظت می نماید.

  عوارض:

نزدیک به یک سوم افراد مبتلا به تب تیفویید دچار عارضه می شوند.جدی ترین عارضه– خونریزی یا سوراخ شدن روده ها اغلب در هفته سوم بیماری رخ می دهد. خونریزی روده با یک افت ناگهانی در فشار خون، شوک و ظهور خون در مدفوع آشکار می شود. سوراخ شدن روده کوچک یا بزرگ باعث نشت محتویات روده به داخل حفره شکمی می گردد. این وضعیت اورژانسی و تهدید کننده حیات نیازمند یک مراقبت طبی فوری می باشد. سوراخ شدن روده ها نزدیک به 4/1 از موارد مرگ بیماری را باعث می شود.

عوارض خفیف تر و ناشایع عبارتند از:

-                     التهاب عضلات قلبی ( میوکاردیت)

-                     عفونت ریوی

-                     التهاب لوزالمعده

-                     عفونت کلیه یا مثانه

-                     عفونت مهره ها

-                     مننژیت

-                     مشکلات روانی نظیر اغتشاش شعور ، توهم و سایکوز

با درمان فوری اکثر افراد مبتلا در کشورهای صنعتی بهبود می یابند اما بدون درمان برخی افراد از عوارض بیماری جان سالم به در نمی برند.

   درمان:

درمان آنتی بیوتیکی تنها درمان مفید در تب تیفویید و شبه تیفویید می باشد. قبلاً داروی انتخابی کلرآمفنیکول بود. به دلیل عوارض جانبی این دارو میزان عود بالا و مقاومت باکتریایی وسیع نسبت به آن مصرف این دارو کاهش یافت. در حقیقت باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک مهمترین مشکل درمان تب تیفویید در کشورهای پیشرفته می باشند. با اثبات باکتری مقاوم به آنتی بیوتیک های استاندارد ، بیماری طولانی شده و احتمال ایجاد عوارض و مرگ افزایش می یابد.

عدم درمان عفونت منجر به یک دوره مسری طولانی در بیماری می گردد و از این طریق احتمال انتشار بیماری به دیگران افزایش می یابد. در سال های اخیر مقاومت سالمونلاتیفی به تریمتوپریم– سولفامتوکسازول،آمپی سیلین، تتراسیکلین و کلرآمفنیکول اثبات شده است. در تاجیکستان مقاومت دارویی به سفالوسپورین های نسل سوم گسترش یافته است.

به دلایل فوق هم اکنون پزشکان برای درمان بالغین سیپروفلوکساسین خوارکی تجویز
می نمایند. در زنان باردار و کودکان نیز سفتریاکسون تجویز می گردد. هر دو داروی فوق دارای عوارض جانبی هستند و مصرف طولانی مدت آنها منجر به ایجاد باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک می گردد.

دیگر قدم های درمانی عبارتند از :

-                     نوشیدن مایعات : از کم  آبی ناشی از اسهال و تب طولانی جلوگیری می نماید. در صورت موارد شدید کم آبی نیاز به دریافت مایعات از طریق ورید می باشد.

-                     مصرف مواد غذایی سالم : مصرف غذاهای پرکالری کم حجم، مشکلات تغذیه ای بیمار را بر طرف می نماید.

   پیشگیری:

برخی متخصصین معتقدند که واکسیناسیون افراد در معرض خطر مهمترین راه کنترل بیماری تب تیفویید می باشد. هم اکنون دو نوع واکسن استفاده می شود. نوع اول در یک دوز تزریق می شود و دیگری به صورت خوراکی برای چند روز تجویز می شود. هر دو واکسن 100 درصد کارا و نیازمند تکرار می باشند.

در صورت مسافرت به نقاطی که تب تیفویید شایع است، حتماً واکسینه شوید. اما واکسن محافظت کاملی در برابر بیماری ایجاد نمی کند و حتماً باید موارد زیر رعایت شوند.

-                     شستشوی دستها : بهترین راه جهت کنترل بیماری می باشد . دست های خود را قبل از خوردن غذا و تهیه آن و بعد از توالت با آب گرم و صابون بشوئید.

-                     پرهیز از آبهای آلوده :نوشیدن آب آلوده یکی از مشکلات مهم در مناطق پر خطر
می باشد. به همین منظور فقط از آبهای بسته بندی شده استفاده نمائید. و نوشیدنی را بدون یخ مصرف نمائید. برای مسواک زدن از آبهای بسته بندی شده استفاده نمائید.

-                     پرهیز از خوردن میوه و سبزی های  خام

-                     مصرف غذاهای گرم :  از خوردن غذاهای کنسرو شده و سرد خوداری نمائید.

   روش پیشگیری از آلودگی دیگران:                               

-                                 شستشوی مکرر دستها : مؤثرترین روش جلوگیری از انتشار بیماری می باشد. حتماً قبل از خوردن غذا و یا بعد از توالت دستهای خود را با آب داغ و صابون به مدت حداقل 30 ثانیه بشوئید.

-

-                                 پرهیز از پختن غذا : تا زمانی که بیماری شما مسری است، از پختن غذا خودداری نمائید.

-                                 جدا سازی وسایل شخصی فرد آلوده

مالاریا

مالاریا

         عمدتاً به عنوان بیماری گرمسیری یا نیمه گرمسیری تلقی می گردد که بوسیله یک انگل تک سلولی ایجاد می شود، انتقال آن با پشه صورت می گیرد و باعث حملات عود کننده و یک لرز و گاهی اوقات باعث مرگ نیز می شود.

        

این بیماری به 1600 سال قبل از میلاد برمی گردد. Hippcrates  ، پزشکی که بعنوان پدر طب شناخته می شود. این بیماری را در قرن 4 ، 5 میلادی تعریف کرد. مالاریا در ایالات متحده در طول قرن 19 و اوایل قرن 20 شیوع داشت . با استفاده از داروها و حشره کش ها ، مالاریا برای دوره ای کوتاه در اواسط قرن بیستم تحت کنترل در آمد. اما با بروز انگل های مقاوم به دارو و همچنین پشه های مقاوم به حشره کش ها،طغیان مجدد این بیماری رخ داد. هر چند، بطور واقعی این بیماری در کشورهای آسیایی، آفریقایی و آمریکای مرکزی و جنوبی ، هنوز شایع است.

         مالاریا یکی از علتهای عمده مرگ ناشی از عفونت در جهان می باشد. بطوریکه سالانه مرگ ناشی از مالاریا ،700000 تا 7/2 میلیون نفر برآورده شده است. بیش از 75 درصد این مرگ ها در کودکان در آفریقای نیمه حاره  رخ می دهد.

 

         شکل:

مالاریا به دنبال نیش زدن افراد بوسیله پشه آلوده به انگل منتقل می شود. انگل پس از ورود به جریان خون ؛ مهاجرت به کبد کرده ؛ و با آلوده کردن سلولهای کبدی، باعث پاره شدن آنها شده و مجدداً به جریان خون وارد می شود. که در این مرحله به تکثیر در سلولهای خونی می پردازد. بالاخره پشه دیگر فرد را نیش می زند، که بدنبال آن سلولهای آلوده شده به انگل را وارد دستگاه گوارش خود می کند. که این پشه باعث انتقال بیماری به اشخاص دیگر می شود.

   علائم و نشانه ها

         عفونت مالاریا ، عمدتاً بوسیله حملات عود کننده و علائم و نشانه های ذکر شده در زیر نشخص می شود:

-                     لرز متوسط تا شدید

-                     تب بالا

-                     عرق فراوان هنگامی که دمای بدن می افتد.

-                     احساس ناخوشی و بی قراری

·                              
اسباب :

          انگلی که باعث مالاریا می شود. پلاسمودیوم نام دارد. در حدود 170 گونه پلاسمودیوم وجود دارد ، اما تنها چهار نوع باعث مالاریا در انسان می شود :

-                     پلاسمودیوم فالسیپارم : این گونه، گونه اصلی در آفریقا است ، شدیدترین علائم را بروز داده و با بیشترین مرگ های ناشی از مالاریا در ارتباط است.

-                     پلاسمودیوم ویواکس : این گونه در مناطق حاره از آسیا دیده می شود. علائم با شدت کمتر از مورد بالا بروز می کند هر چند در بدن ( کبد) باقی مانده و می تواند باعث عود علائم تا 3 سال شود.

-                     پلاسمودیوم مالاریه:  این گونه در آفریقا وجود دارد. این گونه ، باعث علائم تیپیک مالاریا می شود. اما می تواند در مواقع نادر، برای سالها در جریان خون بدون ایجاد علائم باقی بماند .

-                     پلاسمودیوم اُوال:  این گونه بیشتر در آفریقا مشاهده می شود. بطور نادر می تواند باعث عفونت عود کننده شود. 

         ناقل پلاسمودیوم به انسان ، پشه ماده آنوفل می باشد. هنگامی که پشه فرد آلوده را نیش می زند، جنس Male  و Female پلاسمودیوم ( گاموتوسیت ) توسط نیش پشه گرفته می شود. که این گامتوسیت ، تشکیل اووسیت در معده پشه می کند. این اووسیت ها، در حدود یک هفته بالغ و پاره شده و هزاران سلول که اسپروزیت نامیده می شود را از غدد بزاقی پشه به بیرون می فرستد.

         هنگامی که پشه شخص دیگری را نیش می زند، اسپروزیت را به جریان خون وارد می کند. اسپروزیت سریعاً خود را به کبد ، جایی که در آن در طی یک هفته یا بیشتر هزاران مروزوئیت تشکیل می دهد، می رساند.

         در بعضی موارد عفونت پلاسمودیوم ویواکس و پلاسمودیوم اوال ، این تشکیلات در کبد برای یک دوره طولانی باقی می ماند و پس از آن با همان شدت مجدداً، ایجاد دوره های عود کننده
می کند. بعد از بالغ شدن مروزوئیت سلولهای عفونی پاره شده و مروزوئیت ها را به جریان خون
می فرستد که           آنها سلولهای قرمز خونی را درگیر می کنند.

         در سلولهای خونی ، آنها مجدداً تکثیر یافته و تبدیل به تروفوزوئیت ، فرم دیگر پلاسمودیوم و گامتوسیت می شوند که مورد دوم بوسیله پشه بعدی برای شروع چرخه دیگر گرفته می شود.

         هنگامی که سلولهای قرمز خونی پاره می شود. انگلها سلولهای خونی متعددی را درگیر
می کنند. هنگامی که دسته ای از سلولهای خونی پاره می شود – بسته به نوع پلاسمودیوم ، 48 تا 72 ساعت طول می کشد تا در – شخص حملات تب لرز و تعریق بروز دهد. بطور معمول 10 تا 4 هفته پس از نیش زدن پشه علائم و نشانه ها بروز می کنند.

در بسیاری از بیماران ، داروها سیستم ایمنی را در راستای توقف عفونت کمک می کنند. اما در بعضی  موارد ، بخصوص در اطفال که سیستم ایمنی آنها هنوز به پارازیت ها سازگار نشده است، عوارض عفونت ها شایع می باشد. حتی منجر به مرگ می گردد. پلاسمودیوم فالسیپارم قادر به درگیری تعداد زیادی از سلولهای خونی نسبت به دیگر انواع پلاسمودیوم می باشد و می تواند در چند ساعت بعد از شروع د رسلولهای خونی ، باعث مرگ شود.

         یک زن حامله قادر به انتقال عفونت به جنین خود می باشد مالاریا همچنین بوسیله انتقال خون ، بخصوص در آفریقا می باشد. در آمریکا گامهایی در راستای پیشگیری از این نوع انتقال برداشته شده که براساس آن هر شخص که از مناطق آندیتد آمده باشد برای یک دور زمانی از اهداء خون منع می شود.

 عوامل خطر

         در صورتیکه  شما در منطقه ای زندگی می کنید و یا قصد مسافرت به منطقه ای را دارید که شیوع مالاریا بالا می باشد. امکان آلودگی شما وجود دارد. افرادی که در این نواحی زندگی می کنند ممکن است به این بیماری در طول زندگی خود ایمن شوند.

         هنگامی شما توصیه های طبی را شروع می کنید که بخاطر عفونت مالاریا یک ناخوشی مشابه آنفولانزا یا بعضی دیگر از بیماریهای ویروسی ، تظاهر می کند. در صورت زندگی در یک ناحیه مالاریا خیز و یا 12 ساعت پس از مسافرت به این مناطق اگر یک ناخوشی به همراه تب مبتلا شدید به آن بعنوان یک علامت هشدار دهنده توجه نمائید و به پزشک خود مراجعه کنید و در مورد مسافرت خود نیز به او اطلاع دهید.

غربالگری و تشخیص

         بعد از توجه کردن به علائم بالینی و سابقه مسافرت توسط پزشک شما ، ممکن است
نمونه ای از خون شما برای مشاهده زیر میکروسکوپ تهیه کند. دو نمونه خون که در فواصل 6 تا 12 ساعته معمولاً می تواند وجود انگل مالاریا و نوع آن را مشخص کند. این امکان وجود دارد که در همان زمان به دو نوع پلاسمودیوم نیز مبتلا باشید.

  

عوارض

         بیشتر عوارض مالاریا ، ناشی از پلاسمودیوم فالسیپارم می باشد، در بین عوارض تخریب وسیع سلولهای قرمز خونی باعث کم خونی شدید می شود. اگر سلولهای خونی پر از انگل باعث انسداد عروق ریز در مغز شود ( مالاریای مغزی ) ممکن است تورم مغز یا آسیب مغزی رخ دهد.

         دیگر عوارض شامل :

-                     مسائل تنفسی، در موارد شدید که باعث تجمع مایع در ریه می شود. ( تورم ریوی )

-                     از دست دادن آب بدن

-                     نارسایی کبد

-                     نارسایی کلیه

-                     پارگی طحال

         در صورت عدم درمان مالاریا فالسیپارم در چند ساعت می تواند کشنده باشد.

درمان

         عفونت مالاریا ، بخصوص با پلاسمودیوم فالسیپارم ، یک اورژاس پزشکی در ایالات متحده محسوب می گردد و افراد آلوده باید بستری شوند .

         در بیشتر موارد، مالاریا بطور مؤثر با یک یا بیشتر  از درمانهای زیر درمان می شود.

-                     کلروکین

-                     سولفات کنین

-                     هیدروکسی کلروکین

-                     ترکیب سولفادوکسین و پریتمامین (Pyrimethamain )

-                     مفلوکین

-                     ترکیب Atovaqvone و Drgouamil

-                     داکسی سیکلین

         از دیگر داروهای ضد مالاریا ، که اغلب در آسیا و دیگر نقاط جهان تجویز می شود.

         Artesunat نمونه ای از یک Artemisinin  می باشد.

            Halofamtrine  ، گاهی اوقات برای درمان مالاریا تجویز می شود، هر چند در آمریکا کاربرد ندارد . بیمارانی که مفلوکین برای پیشگیری از مالاریا استفاده می کنند و بیماران با مسائل قلبی، نباید Falofantrine دریافت کنند، زیرا می تواند خطرناک و حتی کشنده باشد.

         پریماکین Pirmaquine   ممکن است برای از بین بردن شکل غیر فعال کبدی انگل و همچنین پیشگیری از عود تجویز شود.

         با اینحال مرکز کنترل و پیشگیری بیماریها CDC ، در مورد پریماکین در زنان حامله و یا افراد با کمبود آنزیم  G6 PD، هشدار داده است و تجویز آن باید پس از بررسی این آنزیم صورت گیرد. بسته به شدت بیماری، داروها به دو شکل تزریقی وریدی و خوارکی موجود است و در بعضی کشورها، ممکن است به شکل شیاف تجویز شود.

         پس از درمان احساس ضعف و خستگی ممکن است رخ دهد، که ممکن است تا چند هفته قبل از بهبودی کامل طول بکشد.

  مقاومت دارویی

         تاریخچه داروهای ضد مالاریا ستیز پایدار انگل مقاوم به دارو و جستجو برای کشف داروی جدید و مؤثر مشخص شده است. در بعضی نقاط  دنیا، برای مثال مقاومت به کلروکین، عدم کارایی این دارو را بدنبال داشته است. چندین برنامه جهانی ، جهت مقابله با مالاریا شروع شده است، که چندین استراتژی نظیر درمان و پیشگیری پزشکی ، کنترل پشه ها ، تحقیقات مربوط به ژنتیک و همچنین واکسیناسیون را شامل می شود.

         اخیراً تجربیات حاصل از درمان، ضد مالاریا و بر روی درمان ترکیبی مشتقات Artemisinins  همراه با دیگر داروها نظیر سولفادرکسین ، پریمتامین ، Amodiaquine و مفلوکین متمرکز شده است. این نوع درمان ترکیبی ، مؤثرتر از درمان تک دارویی، بخصوص در کشورهایی با شیوع بالای انگل مقاوم به دارو می باشد.  Artemisininsباعث اثر فوری در خون و پاک شدن سریع انگل از آن شده خون و متعاقباً موجب بهبودی در بیمار می شود . این ترکیبات همچنین می توانند در کاهش انتقال بیماری بوسیله کاهش گامتوسیت در جریان خون، ( نوع عفونت زا انگل) کمک کنند. مدارک کمی در مقاومت به Artemisinon وجود دارد و ترکیب آن با داروهای دیگر، گرانتر می باشد. همچنین رعایت یکسری احتیاطات لازم در انتخاب درمانهای ترکیبی در مناطق جغرافیایی مختلف لازم است تا بدین صورت از استفاده داروهایی که به آنها مقاومت وجود دارد، ممانعت شود. یکی از اهداف تحقیقات مربوطه به مالاریا ، یافتن داروهای مشابه است که قبلاً به عنوان آنتی مالاریا استفاده نشده و بدین ترتیب خطر مقاومت دارویی کمتر شود. در نهایت تحقیقاتی بیشتر برای اثبات کارایی و بی خطر بودن درمانهای ترکیبی، بخصوص در زنان حامله و اطفال که دو گروه آسیب  پذیر نسبت به بیماری هستند لازم است.

  

    پیشگیری

         هیچ واکسن مؤثر ضدمالاریا وجود ندارد ، در کشورهای با شیوع بالا ( آندمیک ) پیشگیری  بوسیله جلوگیری از نزدیک شدن پشه به انسان می باشد. روشهای پیشگیری شامل استفاده از توری های آغشته به حشره کش ها و استفاده از حشره کش ها است. بیشتر داروهای استفاده شده در درمان مالاریا، در پیشگیری نیز مصرف می شوند. آنتی بیوتیک های نظیر داکسی سیکلین و تتراسیکلین گاهی اوقات در پیشگیری از مالاریا لازمند.

         دو یا سه ماه قبل از مسافرت به یک ناحیه آندمیک ، با پزشک خود یا یک متخصص بیماریهای گرمسیری مشاوره نمائید تا مشخص شود آیا شما برای پیشگیری از مالاریا نیاز به دارو دارید؟  همچنین واکسن ها و اطلاعات مربوط به مسافرت را دریافت نمائید. بعلاوه در مورد واکنش جانبی قبلی و احتمالی با پزشک صحبت نمائید. یکسری داروها نیز عوارض کمتری نسبت به بقیه دارند. همچنین سابقه دارویی اخیر و گذشته را بطور کامل بررسی نمائید تا هرگونه عارضه جانبی احتمالی مشخص شود. بعنوان مثال مفلوکین بطور مکرر باعث تهوع، سرگیجه، بیخوابی، خوابهایVivid  
(زنده، روشن) می شود. در افراد با اختلالات روانی مفولکین باعث بدتر شدن علائم می شود. داکسی سیکلین باعث رنگ گرفتن دندانها ( لکه دار شدن) در کودکان زیر 8 سال، و همچنین راشهای (ضایعات پوستی) ناشی از نور آفتاب می شود. Malarone در افراد با آسیب شدید کلیوی می تواند خطرناک باشد.

         در صورت حامله بودن، از مسافرت به نواحی آندمیک مالاریا، خودداری نمائید. اگر این امکان وجود ندارد، پزشک شما می تواند داروهایی که برای شما در پیشگیری مناسب هستند نظیر کلروکین و ملفلوکین را تجویز نماید. مصرف Malarone و داکسی سیکلین در زنان حامله می تواند به جنین آسیب برساند. برای درمان پیشگیری کننده، شما بطور عمومی داروهای تجویز شده را یک تا دو هفته قبل از مسافرت، در طی مسافرت و تا چهار هفته بعد از برگشتن از مسافرت مصرف نمائید. افزایش دوز آنتی مالاریا می تواند کشنده باشد، به همین خاطر باید با دقت و با میزان تجویز شده دریافت شود.

         CDC همچنین اقدامات زیر را برای افزایش اثر پیشگیری توصیه می کند .

       استفاده از داروهای دفع کننده

         از داروهای دفع کننده حشرات اسپری DEET می باشد که برای نواحی بدون پوشش پوست مصرف می شود و همچنین اسپری های حشره کش که باعث از بین بردن پشه ها در محل خواب می شود.

      لباس های پوشاننده ، محافظ

         در زمان فعالیت پشه ها، هنگام غروب ، شلوار و لباسهایی با آستین بلند بپوشید.

     استفاده از توری ها

         اگر شما در یک مکان فاقد تهویه هوا یا توری اسکان دارید، زیر پشه بندهائی که آغشته به پرمترین ( یک حشره کش) هستند بخوابید. این پشه بندها در بسیاری از فروشگاههای مسافرتی موجود است .

         شما همچنین در این فروشگاهها ، می توانید لوازم محافظت کننده دیگر نظیر کلاههایی که دارای توری ضد حشره می باشند، برای پوشاندن صورت و گردن استفاده نمائید.